W latach 60. ubiegłego wieku pracownicy naukowi i technologiczni wykorzystali zasadę luminescencji półprzewodnikowych złączy PN do opracowania diod elektroluminescencyjnych LED.Opracowana w tym czasie dioda LED wykorzystywała GaASP, jej świecący kolor jest czerwony.Po prawie 30 latach rozwoju, dioda LED, którą wszyscy dobrze znają, była w stanie emitować czerwone, pomarańczowe, żółte, zielone, niebieskie i inne kolorowe światła.Jednak biała dioda LED do oświetlenia została opracowana dopiero po 2000 roku, a czytelnik został wprowadzony do białej diody LED do oświetlenia.Najwcześniejsze źródło światła LED wykonane na zasadzie luminescencji półprzewodnikowej złącza PN pojawiło się na początku lat 60. XX wieku.
Stosowanym wówczas materiałem był GaAsP, który świecił na czerwono (λp = 650nm), a przy prądzie zasilającym 20 mA strumień świetlny wynosił zaledwie kilka tysięcznych lumenów, a odpowiadająca mu skuteczność świetlna wynosiła około 0,1 lumenów na wat .W połowie lat 70. wprowadzono elementy In i N, aby diody LED wytwarzały światło zielone (λp=555nm), żółte (λp=590nm) i pomarańczowe (λp=610nm), a także zwiększono wydajność świetlną do 1 lumen/wat.Na początku lat 80. pojawiło się źródło światła GaAlAs LED, dzięki czemu wydajność czerwonego światła LED osiągnęła 10 lumenów na wat.Na początku lat 90. pomyślnie opracowano dwa nowe materiały, GaAlInP, który emituje światło czerwone i żółte oraz GaInN, który emituje światło zielone i niebieskie, co znacznie poprawiło wydajność świetlną LED.W 2000 roku dioda LED wykonana z tego pierwszego osiągnęła wydajność świetlną 100 lumenów/wat w obszarze czerwonym i pomarańczowym (λp=615nm), podczas gdy dioda LED wykonana z tego drugiego mogła osiągnąć 50 lumenów/wat w obszarze zielonym (λp= 530 nm).
Czas publikacji: 11.11-2022